Índice analítico[Ocultar][Mostrar]
Construír código limpo e duradeiro é fundamental para o éxito a longo prazo de calquera proxecto no desenvolvemento de software. A diferenza entre un código limpo e sostible é que o primeiro pódese actualizar e manter ao longo do tempo, mentres que o segundo é sinxelo de ler, comprender e editar.
Estas directrices son cruciais porque liberan aos desenvolvedores da carga de examinar un labirinto de código desorganizado para engadir novas funcións e resolver erros rapidamente.
Dando aos proxectos de software unha estrutura distinta e unha separación de preocupacións, a arquitectura de cebola pode axudar a acadar estes obxectivos.
A Arquitectura Onion permite aos desenvolvedores concentrarse na lóxica de cada capa sen pensar nos detalles específicos dos niveis debaixo dividindo unha aplicación en capas concéntricas. Dado que as modificacións dunha capa non afectan ás outras, esta separación de responsabilidades fai que o mantemento e a actualización do código sexan máis sinxelos co paso do tempo.
Os desenvolvedores poden crear software que sexa funcional, manexable e flexible a longo prazo implementando os conceptos da arquitectura de cebola.
Nesta publicación, examinaremos os principais principios, vantaxes e aplicación da arquitectura de cebola aos teus proxectos.
Que é a arquitectura da cebola?
Un enfoque para estratificar o código dunha aplicación segundo a súa funcionalidade e propósito coñécese como arquitectura cebola. O patrón implica construír círculos concéntricos ou capas arredor dun modelo de dominio central, cada un dos cales é responsable dunha tarefa distinta e ten dependencias que flúen cara ao núcleo.
A infraestrutura da aplicación e interface co usuario están representadas polas capas exteriores da aplicación, mentres que a lóxica do dominio principal da aplicación está representada pola capa coa capa máis alta.
Onion Architecture ten un gran valor práctico, especialmente para crear sistemas de software expansivos e intrincados. É máis sinxelo probar, manter e actualizar a base de código ao longo do tempo cando unha aplicación está construída en capas, o que illa a lóxica empresarial da capa de visualización e da infraestrutura.
Ademais, esta modularidade permite aos desenvolvedores intercambiar porcións ou tecnoloxías sen afectar a outros compoñentes do sistema, o que pode ser crucial en situacións nas que determinados sistemas ou servizos poden quedar obsoletos ou obsoletos.
Capas da arquitectura Onion
O fundamento da arquitectura de cebola é o concepto de círculos concéntricos ou capas, cada un dos cales ten unha función distinta e interactúa cos outros de xeitos claramente definidos. As distintas capas de Arquitectura de Onion e o que inclúen están listadas a continuación:
Capa de dominio
A lóxica de dominio esencial da aplicación inclúese aquí, a capa máis profunda da arquitectura de cebola. Destaca o estruturas de datos, modelos e entidades que describen o dominio comercial da aplicación.
A aplicación das regras empresariais, a validación e outras funcións esenciais que forman a función principal da aplicación son responsabilidade da capa de dominio. É máis sinxelo probar e manter se a lóxica do dominio se mantén separada dos outros niveis.
Capa de aplicación
A capa de aplicación sitúase entre a capa de dominio e a capa de infraestrutura. Casos de uso, directivas e outros elementos conforman a lóxica da aplicación, que executa a lóxica empresarial da aplicación. Para completar as súas funcións, a capa de aplicación comunícase coa capa de dominio.
Tamén intercambia datos coa capa de infraestrutura para ler e escribir datos. Ademais, esta capa ofrece unha API que a capa de infraestrutura pode aproveitar para obter as necesidades empresariais, e é a encargada de converter eses requisitos en código utilizable.
Capa de infraestrutura
A capa que se comunica con entidades externas como bases de datos, API e servizos externos coñécese como capa de infraestrutura. Interactúa coa capa de dominio a través de interfaces e ofrece implementacións para interfaces especificadas pola capa de aplicación.
O almacenamento de datos, as redes e a seguridade son só algunhas das características específicas das que se encarga esta capa cando se conecta con recursos externos. Pódese cambiar a capa de infraestrutura e engadir novas funcións sen afectar ao resto da aplicación, mantendo independente dos outros niveis.
Capa de presentación
A interface de usuario da aplicación está formada por vistas e controladores, e a capa de presentación encárgase de xestionala. Para obter e establecer datos e controlar a entrada e saída do usuario, comunícase coa capa de aplicación.
Para completar tarefas e mostrar datos dun xeito que sexa fácil de comprender para os usuarios finais, esta capa funciona en conxunto coa capa de aplicación. A capa de presentación debe manterse separada dos outros niveis para permitir cambiar as interfaces de usuario e manter a base de código máis fácil.
5 Principios esenciais da arquitectura Onion
O deseño do software baséase nunha serie de ideas importantes que compoñen a Arquitectura Onion. Estas directrices garanten a modularidade, probabilidade e mantemento a longo prazo da base de código. As ideas orientadoras da arquitectura de cebola son as seguintes:
- Separación de preocupacións: esta idea pide segmentar os distintos compoñentes funcionais dunha aplicación en módulos ou capas separados. Cada capa debe ser independente das outras xa que ten un papel distinto que desempeñar. É máis sinxelo probar, manter e actualizar a base de código a medida que pasa o tempo grazas a esta división.
- Capa concéntrica: a arquitectura de cebola inclúe a disposición das capas dunha aplicación en círculos concéntricos que están centrados nun modelo de dominio central. A lóxica empresarial da aplicación sitúase na capa máis profunda, que representa o modelo de dominio. A interface de usuario e a infraestrutura da aplicación están representadas nas capas exteriores.
- Independencia das capas: as capas da arquitectura de cebola deberían ser independentes unhas das outras. Isto implica que para que unha capa funcione de forma eficaz, non debería depender doutra capa. Pola contra, cada capa debe ser independente das outras e ter interfaces ben definidas.
- Inxección de dependencias: coa arquitectura onion, as dependencias entre capas xestionanse mediante a técnica de deseño coñecida como inxección de dependencias. Implica proporcionar dependencias a un compoñente en lugar de deixar que as xere por si só. A base de código faise máis flexible e adaptable como resultado desta estratexia.
- Probas unitarias: unha parte importante da Arquitectura Onion son as probas unitarias. Cada capa debe crearse de forma que a proba sexa sinxela. Isto implica que cada capa debe ter interaccións ben definidas con outros niveis e estar libre de recursos externos como bases de datos ou API. A fiabilidade e a ausencia de erros da base de código están garantidas mediante probas unitarias.
Beneficios da arquitectura Onion
O "Onion Architecture", un deseño de software coñecido, ten unha serie de beneficios tanto para as empresas como para os desenvolvedores. Algunhas das principais vantaxes da arquitectura de cebola están listadas a continuación.
Escalabilidade
O deseño modular favorecido por Onion Architecture fai que sexa sinxelo escalar a aplicación. O deseño está construído arredor dunha capa de dominio principal que alberga a lóxica empresarial da aplicación e está rodeada por outras capas que se ocupan de varias partes da aplicación.
O programa pódese ampliar facilmente con funcións e capacidades adicionais debido á súa arquitectura modular sen afectar á capa de dominio principal.
Tamén é máis sinxelo manter o deseño xeral debido á clara separación de responsabilidades entre niveis, o que significa que as modificacións nunha capa non precisan de cambios noutras capas.
Testabilidade
A probabilidade de Onion Architecture é unha das súas principais vantaxes. É máis sinxelo probar cada capa de forma independente xa que a arquitectura fomenta a separación de preocupacións.
Os desenvolvedores poden crear probas unitarias que validan o funcionamento de cada compoñente segmentando o programa en pequenos compoñentes independentes. Ademais de garantir que o programa funciona correctamente, isto tamén fai máis sinxelo atopar e reparar erros.
Mantibilidade
A arquitectura modular e desacoplada que fomenta a Arquitectura Onion fai que sexa máis sinxelo manter a aplicación ao longo do tempo. Os desenvolvedores poden facer cambios nunha capa sen afectar aos outros niveis xa que cada capa ten unha función distinta e comunícase con outras capas a través de interfaces claramente definidas.
Como resultado, as necesidades empresariais cambiantes pódense acomodar máis facilmente sen ter que reescribir completamente o software da aplicación.
Flexibilidade
A arquitectura adaptable de Onion permite aos desenvolvedores modificar unha aplicación sen afectar a outros compoñentes do sistema. Os desenvolvedores poden substituír ou actualizar compoñentes sen ter que cambiar outros compoñentes do sistema xa que cada capa é autónoma e só se comunica con outros niveis a través de interfaces ben definidas.
Isto elimina a necesidade de preocuparse pola tecnoloxía subxacente e permite ás organizacións axustarse ás condicións cambiantes do mercado e ás demandas dos clientes.
Limitacións
Aínda que Onion Architecture é un potente deseño de software que ofrece moitas vantaxes, non está exento de inconvenientes. As seguintes son algunhas restricións da arquitectura de cebola:
- Aumento da complexidade: A complexidade da aplicación pode aumentar como resultado da arquitectura cebola, que é unha das súas desvantaxes. Os desenvolvedores deben manter máis código e xestionar a complexidade engadida de organizar as interaccións entre as capas como resultado de dividir o programa en compoñentes máis pequenos e modulares.
- Curva de aprendizaxe pronunciada: Os desenvolvedores que non estean familiarizados cos principios reitores e as mellores prácticas do deseño poden considerar un reto dominar a Arquitectura Onion. Para que a aplicación sexa fiable, manexable e escalable, os desenvolvedores deben ser conscientes de como implementar as capas e interfaces da arquitectura correctamente.
- Sobrecarga de rendemento: Debido ás capas e interfaces adicionais necesarias, a arquitectura de cebola pode proporcionar unha penalización de rendemento para a aplicación. O rendemento do programa podería verse retardado polo código adicional e as interaccións entre capas.
- Sobreenxeñería: Usar a Arquitectura Onion aumenta a posibilidade de que os desenvolvedores deseñaran demasiado a aplicación. Os desenvolvedores corren o risco de construír un deseño demasiado complicado e confuso ao poñer demasiado énfase na modularización e na separación de responsabilidades.
- Aumento do tempo de desenvolvemento: A implementación de Onion Architecture pode levar máis tempo que outros deseños en termos de tempo e esforzo de desenvolvemento. As capas e interfaces da arquitectura deben ser adecuadamente planificadas e deseñadas polos desenvolvedores, o que pode provocar un atraso no ciclo de desenvolvemento.
Implementando a arquitectura Onion para a túa empresa
A implementación de Onion Architecture pode ser difícil, pero usar un enfoque sistemático pode facilitala. Os desenvolvedores poden usar os seguintes pasos para implementar Onion Architecture:
- Comeza coa capa de dominio: A capa de dominio debería ser a primeira capa que os desenvolvedores constrúen porque constitúe a base da Arquitectura Onion. Definir as entidades e modelos que se corresponden coa lóxica de negocio da aplicación.
- Definir os casos de uso: os casos de uso serven como representación da funcionalidade única da aplicación. Os desenvolvedores deben recoñecer os casos de uso e especificar os procedementos que os conectan.
- Implementar a capa de aplicación: Os casos de uso e operacións especificados na fase anterior deben ser postos en práctica pola capa de aplicación. Esta capa debería ser independente das capas de presentación e infraestrutura.
- Iimplementar a capa de infraestrutura: a aplicación está conectada a servizos externos como bases de datos e API a través da capa de infraestrutura. Esta capa debe ser independente da capa de aplicación e debe comunicarse con ela a través de interfaces.
- Implementar a capa de presentación: a interface de usuario do programa é representada pola capa de presentación. Esta capa debe ser independente das outras e debe comunicarse coa capa de aplicación a través de interfaces.
- Use a inxección de dependencia: Un compoñente clave da arquitectura onion é a inxección de dependencias. Os desenvolvedores poden garantir que as capas son independentes e poden ser probadas por separado mediante a inserción de dependencias nas capas mediante interfaces.
- Escribir Probas Unitarias: Para asegurarse de que o programa funciona como se pretende, as probas unitarias son cruciais. Para cada capa da arquitectura, os desenvolvedores deben crear probas unitarias para asegurarse de que funciona segundo o previsto.
- Mantén as capas independentes: As capas da Arquitectura Cebola deberían ser independentes unhas das outras. Non debería haber ningunha relación directa entre niveis, e cada capa debería comunicarse coas outras a través de interfaces.
Conclusión
En conclusión, cada esforzo de desenvolvemento de software debe comezar coa escritura de código limpo e mantible. Garante que a base de código é escalable, manexable e comprensible. O código limpo é sinxelo de ler, o que facilita a depuración e a modificación.
Ademais, resulta en períodos de desenvolvemento máis curtos xa que o código é máis sinxelo de entender e ten menos defectos.
Un patrón de deseño eficaz para os escritores de código limpo e duradeiro é a arquitectura de cebola. A arquitectura de cebola axuda a garantir que cada capa ten un deber distinto e está illada das outras capas agrupando as preocupacións en varias capas..
Debido á capacidade de traballar en cada capa de forma independente, a separación de responsabilidades fai que sexa máis sinxelo modificar e manter o código.
Deixe unha resposta