فهرست مندرجات[پنهان شدن][نمایش]
همه ما گاهی کابوس بازگشت به گذشته را می بینیم.
آیا سفر به گذشته برای تغییر یک انتخاب وحشتناک یا تجدید یک رویداد - آن سال های بی دغدغه کودکی، شبی که جایزه اسکار گرفتید، یا سرعت به جلو برای دیدن اینکه اوضاع در آینده ای دور چگونه پیش خواهد رفت، شگفت انگیز نیست؟
معمای سفر در زمان جذاب و هیجان انگیز است.
آیا سفر در زمان امکان پذیر است؟
آیا می توانیم میانبری به آینده یا دریچه ای به گذشته پیدا کنیم؟
آیا میتوانیم در نهایت زمان را با استفاده از اصول طبیعت کنترل کنیم؟ قبلاً تصور می شد که سفر در زمان غیرعلمی است.
من از ترس اینکه به عنوان یک دیوانه شناخته شوم از بحث کردن در مورد آن طفره می رفتم.
اما این روزها اینقدر مراقب نیستم. در واقع من بیشتر شبیه سازندگان استون هنج هستم.
وسواس من نسبت به زمان
مرلین مونرو، در دوران اوج خود، یا گالیله که تلسکوپ خود را به سمت ستاره ها نشان می دهد، اگر به ماشین زمان دسترسی داشته باشم، اولین ایستگاه من خواهد بود.
حتی ممکن است سفر کنم کشف کنید که چگونه کل روایت کیهانی ما در پایان کیهان به پایان می رسد.
برای درک اینکه چگونه می توان این را متصور شد، باید مانند فیزیکدانان به زمانی نگاه کنیم - در بعد چهارم.
آنقدرها هم که به نظر می رسد سخت نیست. هر دانش آموز توجهی می داند که همه چیز در دنیای فیزیکی دارای سه بعد است، از جمله من روی صندلی خود نشسته ام.
هر چیزی سه بعد دارد: عرض، ارتفاع و طول.
با این حال، نوع دیگری از طول وجود دارد - طول در زمان.
یک انسان ممکن است 80 سال زندگی کند، اما منظومه شمسی میلیاردها سال ادامه خواهد داشت و سنگ های استون هنج هزاران سال است که در آنجا وجود دارند.
هر جسم دارای طولی است، چه در زمان و چه در مکان. سفر از طریق این بعد چهارم مستلزم سفر در طول زمان است.
حالا بیایید کمی به یک نظریه درباره همه چیز نزدیکتر شویم.
نظریه همه چیز
از زمان اسحاق نیوتن، ما فهمیدیم که جرم و گرانش ارتباط پیچیده ای با هم دارند.
لحظه اتحاد ادعایی او در ابتدا زمانی تئوری شد که ناگهان سیبی روی سرش افتاد در حالی که در حال لذت بردن از چای بعد از ظهر زیر درخت سیبی در وولستورپ بود.
این اتفاق نیوتن را به این فرضیه سوق داد که حرکت مداری ماه و سقوط سیب به زمین می تواند توسط همان نیرو ایجاد شود.
او با نشان دادن این موضوع ادامه داد که برای همه توده ها صادق است و گرانش تمام اجسام را به هم نزدیک می کند.
در روزنامه های تبلوید آن دوره گفته می شد که "عشق یک قانون گرانشی است" و "ما صرفاً اجسام رانده می شویم تا توسط فعل و انفعالات گرانشی نیوتن به سمت یکدیگر کشیده شویم."
انیشتین به صحنه می پیوندد.
انیشتین با تئوری نسبیت عام خود، در اوایل قرن بیستم این میدان را پیش برد و با نشان دادن اینکه جرم و گرانش چگونه با زمان مرتبط هستند، بینش وحدت بخش دیگری را ارائه کرد.
متولد در 1879 اینشتین نوشت: مقاله در سال 1905 که برای همیشه نگرش ما به جهان را تغییر خواهد داد.
نحوه نگرش ما به نور اساساً توسط این کار تغییر می کند. هیچ کس تا آن لحظه به سرعت نور توجه نکرده بود. این فقط یک ثابت جهانی دیگر بود که فیزیکدانان تجربی با دقت فزاینده ای در تلاش برای تعیین کمیت آن بودند. درک کمی از صداهای بسیار متفاوت امواج نور و امواج آب وجود داشت.
اما میتوانید با استفاده از محاسباتی که در مدرسه یاد گرفتهاید، که به قضیه فیثاغورث معروف است، و با کمک فرمول اتساع زمان انیشتین، نشان دهید که زمان برای کسی که در سفر است کند میشود.
طبق نظریه انیشتین، اگر میخواهید سرعت زمان را کاهش دهید، باید خیلی خیلی سریع حرکت کنید – اساساً اگر میخواهید در زمان سفر کنید!
برای مثال، سفری از زمین را در سال 2000 در نظر بگیرید.
وقتی اکنون تا سال 2032 حرکت کنید، با سرعتی حدود 95 درصد سرعت نور (حدود 285,000 کیلومتر در ثانیه) حرکت خواهید کرد.
نکته قابل توجه این است که شما 22 سال از هر کسی که پشت سر گذاشته اید جوان تر خواهید بود، و ساعت شما همچنان می گوید که سال 2010 است در حالی که در واقع 2032 روی زمین است.
این اتساع زمان است و با سرعتهای پایینتر نیز کار میکند، اما به میزان بسیار کمتر.
اکنون، ساخت ماشین زمان.
با این حال، یک نکته وجود دارد: 285,000 کیلومتر در ثانیه واقعا سریع است.
حتی سریعترین فضاپیماها تنها با سرعت 10 کیلومتر بر ثانیه میتوانند از جو زمین بگریزند، در حالی که سریعترین وسیلهی زمینی حتی نمیتواند به سرعت 1 کیلومتر بر ثانیه برسد.
حتی اگر انسانها میتوانستند با این سرعت حرکت کنند، این که بدن ما بتواند این فشار را تحمل کند، مشکوک است. بنابراین سفر زمان به آینده قابل تصور است اما در حال حاضر بسیار چالش برانگیز است. با این حال، در مورد گذشته چطور؟
شما را نمی دانم، اما هر وقت در سفر در زمان چیزی می خوانم، همیشه احساس می کنم کمی گول خورده ام.
تمام این اطلاعات به من داده شده است، اما هیچ کس هرگز نحوه ساخت ماشین زمان را توضیح نمی دهد.
با تشکر صمیمانه از پروفسور فرانک تیپلر، طراحی برای چنین چیزی در زیر ارائه شده است تا شما را فریب ندهد.
در سال 1974، تیپلر مقاله ای نوشت که در آن چگونگی ساخت ماشین زمان به نام سیلندر تیپلر را شرح داد. ممکن است با کمک این دستگاه به گذشته برگردید.
برای شروع، برای خرید یک سیلندر بزرگ به پول نقد زیادی نیاز دارید. منظورم واقعاً بزرگ است - شاید صد کیلومتر طول داشته باشد.
استوانه باید بسیار محکم در کنار هم قرار گیرد و جرمی حداقل برابر با جرم خورشید داشته باشد.
برای شناسایی امواج گرانشی ناشی از این ساختار، باید آن را با سرعت بیشتری شروع به چرخش کنید تا زمانی که آنقدر سریع بچرخد که شروع به آسیب رساندن به بافت فضا و زمان کند.
هشدار بهداشتی نیز ضروری است زیرا نزدیک بودن به چنین ساختار ضخیمی ممکن است مشکل ساز باشد.
ما با جرم آن به سطح زمین کشیده می شویم، اما نزدیک شدن بیش از حد به هر چیزی به این بزرگی بسیار خطرناک خواهد بود، زیرا شما را به سمت خود می کشد و شما را درهم می زند.
با این حال، اگر می توانید از این مشکل له شدن فراتر بروید، به سیلندر گردان نزدیک تر شوید و شروع به ردیابی چرخش آن کنید.
با انجام این کار، چیزهای عجیب و غریب شروع به رخ دادن خواهند کرد. از آنجایی که حرکت در اطراف سیلندر در جهت مخالف چرخش باعث می شود که شما در زمان به عقب سفر کنید، مسیر شما که معمولاً به طور غیرقابل تفکیک شما را در طول زمان به پیش می برد، تغییر می کند.
دستگاه باعث می شود زمان به عقب برگردد. در نتیجه، هرچه در زمان بیشتر به عقب سفر کنید، چرخش ماشین را بیشتر دنبال می کنید.
به سادگی از سیلندر دور شوید و به زمین برگردید تا حرکت عادی را بازیابی کنید، و خود را در زمان حال خواهید دید، هرچند که تا حدودی در گذشته است.
نتیجه
سفر در زمان یک پدیده واقعی است، بله.
اما کمی با چیزی که بدون شک در فیلم ها دیده اید تفاوت دارد. در شرایط خاص می توان زمان را با سرعتی غیر از یک ثانیه در ثانیه احساس کرد.
ما باید این نوع سفر در زمان را که در دنیای واقعی به دلیل چندین عامل حیاتی رخ می دهد، درک کنیم.
پاسخ دهید