Table of Contents[Hide][Show]
Omnes interdum somnia in tempore eundo habemus.
Nonne mirum est in tempore iter mutare terribilem electionem vel eventum reviviscere – securae infantiae annos, nocte quaesita Oscar, vel procurrere ad videndum quomodo res in longinquis futuris resiliant?
Aenigma temporis iter est attrahens et suscipit.
Tempus est iter a possibilitate?
Possumusne brevem futuram vel ostium praeteritorum collocare?
Tandemne ipsum tempus temperare principiis naturae utentibus? Existimabat tempus peregrinationem esse nescientem.
Solebam devitare a disserendo, ne occurreret ut phreneticus.
Sed non sum tam diligens istorum dierum. Profecto similior structoribus Stonehenge magis.
Obsessionem meam cum tempore.
Marilyn Monroe, in sua prima seu Galileo, telescopium suum ad astra demonstrans, primus sistendum esset si accessus ad tempus machinae haberem.
Ut etiam iter ad reperimus quomodo tota nostra narratio cosmica in fine mundi concludat.
Ad hoc comprehendendum quomodo id concipi possit, intueri oportet tempus secundum physici in quarta dimensione.
Non tam difficile est ut videtur. Omnis discipulus attentus scit omnia quae in mundo corporeo sunt tres dimensiones habere, me in cathedra sedentem.
Omnia habet tres dimensiones: latitudo, altitudo et longitudo.
Est autem aliud genus longitudinis, temporis longitudinis.
Homo per LXXX annos vivere potest, sed systema solaris pro billions annorum durabit, et lapides Stonehenge ibi per milia annorum fuerunt.
Unumquodque objectum habet longitudinem, tam in tempore quam in spatio. Via quarta haec dimensio iter itineris per tempus secumfert.
Nunc paulo propius ad theoriam omnium transeamus.
Omnia ex doctrina
Quia tempus Isaaci Newtonimassam et gravitatem intricate referri intelleximus.
Eius asserti coniunctionis momentum primum speculatum est cum, ex caeruleo, pomum super caput eius cecidit dum post meridiem tea sub pomo arboris in Woolsthorpe fruebatur.
Hoc factum Newtono ad hypothesin perduxit ut motus orbitalis lunae et casus mali in terram eadem vi causari possent.
Demonstrando id verum tenuisse in omnibus massas, ac gravitatem ad omnia corpora contrahere.
Dictum est in ephemeride periodi "Amor esse legem gravitatis" et "solum corpora agitata sumus ut ad invicem trahamur per Newtoni interationes gravitatis".
Einstein iungit scaenam.
Cum generali relationis notione, Einstein campum primo XX saeculo promovit et adhuc aliam intuitionem coniungit demonstrando quomodo massa et gravitas ad tempus se habent.
1879 natus est, Einstein scripsit chartam anno MCMV in aeternum mutamus viam quae mundum intuemur.
Via, quam consideramus lucem, ab hoc opere fundamentali immutatur. Nemo in eo cursu lucis ullam operam dederat; sicut physici experimentales laborabant ut semper increscente praecisione operarentur. Erat parum intellectus luminis fluctuum 'prorsus diversorum sonorum et aquarum fluctuum.
Sed demonstrare potes tempus illud retardare alicui qui in arithmetica, quam in schola didicit, quae Pythagorae theorema nota est, et parvo adiumento temporis ab Einstein formulae dilationem adiuvit.
Secundum opinionem Einstein, quam celerrime moveri debes, si tempus morari vis — plerumque si tempus peregrinationis vis!
Considera navigationem e Tellure ingrediendi anno 2000, exempli gratia.
Cum nunc exeatis usque ad annum 2032, moveberis in gressu circa 95% velocitatem lucis (circiter 285,000 km alterum).
Mira res est, quod ante viginti annos minor quam quisquam reliqueris, et vigilia tua etiam nunc dicturus est 22 cum est actu 2010 in Terra.
Dilatio temporis est, et operatur ad celeritates etiam tardiores, sed ad multo minus.
Nunc tempus tincidunt elit.
Nihilominus est captura: 285,000 chiliometrorum secundariorum re vera ieiunium est.
Etiam celerrime naviculae solum atmosphaeram Telluris funestis 10 km/s effugere possunt, cum celerrime vehiculum terrestre ne 1 km/s attingere potuit.
Etiamsi homines ad has celeritates pergere possent, dubium est si corpora nostra contentionem tractare possent. Tempus iter in futurum sic concipibile est, sed nunc quoque provocans. Quid, etsi praeterita?
Nescio de te, sed quoties aliquid in tempore peregrinatione lego, semper me falli sentio.
Haec omnia mihi data sunt, sed nemo unquam explicat quomodo tempus machinae construendae sint.
Cum sincera gratia est Professor Frank Tiplercuius rei consilium infra cavetur ne vos decipiat.
Anno 1974, Tipler chartam scripsit describens quomodo tempus machinae fabricandae Cylinder nomine appellatur. In tempore redire ope huius machinae licet.
Incipere, multa pecunia opust ut magnum cylindrum emendum. Dico sane magnum—fortasse centum chiliometra longa.
Cylindrus arctissime inter se conglobatus et molem habere debet, quae quidem solis aequalis est.
Ad ablutionem gravitatis undarum ex hac structura manantium deprehendere debes incipere eam citius revolvi donec tam cito circumagatur ut fabricam utriusque loci et temporis laedere coeperit.
Admonitio sanitatis etiam necessaria est, quia nimis appropinquat ad tam spissam structuram ut problematicam esse possit.
Ad superficiem Terrae per massam trahimur, sed nimis appropinquantes ad omnia haec magna periculosissima essent, cum in partem te traheret et opprimeret.
Tamen, si hanc conglobationem consequi potes, propius ad cylindrum revolventem move et eius nentorum vestigia incipe.
Quod ut facias, res impares fieri incipient. Quia circum cylindrum circumiens in contrariam partem rotationis te in tempore retrorsum iter faciet, iter tuum, quod ordinarie inextricabiliter te per tempus promovet, alterat.
Machina facit tempus retrocedere; quo fit, quo longius in tempore perges, quo diutius telas machinae sequeris.
Simpliciter ambula a cylindro et ad Terram redi, ut motus normales restituas, et in praesenti te invenies, licet aliquantum quod est in praeterito.
Conclusio
Tempus iter verum phaenomenon est, ita.
Sed paulum differt ab iis quae in pelliculis inspicis proculdubio. Possibile est sentire tempus praetereuntem in alia condicione quam una secunda per secundam in certis adiunctis.
Hoc genus temporis comprehendere debemus, quod in ipso mundo evenit propter plurium decretorum factores.
Leave a Reply