فهرست مندرجات[پنهان شدن][نمایش]
به مجموعه ای از دستورالعمل ها یا ادعاها برنامه گفته می شود. ساختار یک برنامه ++C از این عبارات تشکیل شده است. امکان ایجاد اپلیکیشن های با کارایی بالا با استفاده از زبان برنامه نویسی همه منظوره C++ وجود دارد.
کلاس ها، اشیا، متدها و متغیرهای نمونه تنها تعدادی از ابزارهایی هستند که ممکن است برای نوشتن کد C++ استفاده شوند.
برای ارائه ویژگی های برنامه نویسی شی گرا پارادایم، برنامه نویسی C++ بر پایه C است.
با وجود پشتیبانی از بسیاری از ویژگی ها، C++ کاملاً شی گرا نیست زبان برنامه نویسی.
موجودیت های دنیای واقعی به عنوان اشیا در برنامه نویسی شی گرا در نظر گرفته می شوند. توسعه و نگهداری کد ساده شده است.
ویژگی های شی گرا C++ ساخت و طراحی کدهای پیچیده را ساده می کند.
علاوه بر این، ساختار برنامه C++ به بخش کتابخانه های استاندارد، توابع اصلی و بخش بدنه تقسیم می شود.
بنابراین، این پست ما را قادر می سازد تا درک کاملی از ساختار برنامه ++C داشته باشیم.
ساختار برنامه ++C
یک برنامه ++C به روشی منحصر به فرد و متمایز سازماندهی شده است. یک برنامه در C++ به سه قسمت زیر تقسیم می شود:
- بخش کتابخانه های استاندارد
- تابع اصلی
- بخش بدنه
بیایید اجرای برنامه Hello World را به عنوان مثال بررسی کنیم:
بخش کتابخانه های استاندارد
یک برنامه اغلب شامل انواع ساختارهای برنامه نویسی، از جمله توابع داخلی، کلاس ها، کلمات کلیدی، ثابت ها، عملگرها و موارد دیگر است که در کتابخانه استاندارد C++ از پیش تعریف شده اند.
برای استفاده از چنین مولفه های از پیش تعریف شده، باید یک هدر مناسب در برنامه ارائه شود. علاوه بر این، هدرهای استاندارد جزئیاتی مانند نوع داده ثابت ها، نمونه اولیه، تعریف و نوع بازگشت توابع کتابخانه و موارد دیگر را ارائه می دهند.
یک دستورالعمل پیشپردازنده ویژه که به نام #include شناخته میشود، متن کامل فایل ارائهشده در داخل براکتهای زاویهای را در کد منبع کپی و جایگذاری میکند.
جریان های ورودی-خروجی به اختصار "iostream" نامیده می شوند و یک فایل استاندارد هستند که باید همراه با کامپایلر C++ باشند. کدهای ورودی و نمایش کاربر در این دستور موجود است.
کمیته استانداردهای C++ از زمان آغاز به کار این زبان، چندین پیشرفت در C++ ایجاد کرده است. ویژگی جدید مشابه این زبان، فضای نام است.
این امکان ترکیب چندین چیز را تحت یک نام واحد، از جمله کلاس ها، اشیاء، توابع و سایر توکن های C++ را فراهم می کند.
فضای نام مجزا می تواند توسط کاربران مختلف تشکیل شود. آنها می توانند نام هایی را برای موجودیت هایی که در نتیجه مشابه هستند به کار ببرند.
با انجام این کار، از خطای زمان کامپایل ناشی از تضادهای یکسان نام جلوگیری می شود.
نهادهای کتابخانه استاندارد توسط کمیته استانداردهای C++ تحت نام فضای std سازماندهی مجدد شده اند.
برای همه نامها در یک مجموعه خاص، فضای نام پیشوندی است که استفاده میشود. در این اپلیکیشن دو نام cout و endl در فایل iostream تعریف شده است.
تابع اصلی
یک تابع راه اندازی به نام main () اجرای برنامه C++ را آغاز می کند. تابع اصلی به عنوان پایه و اساس هر برنامه ++C عمل می کند. هر دستور C++ که باید اجرا شود در تابع main ( ) نوشته می شود.
تمام دستورالعملهای موجود در بریسهای مجعد باز و بسته» که بدنه اصلی کد را احاطه کردهاند توسط کامپایلر ( ) اجرا میشوند.
برنامه خاتمه می یابد و به محض تکمیل تمام دستورالعمل های اصلی () یک مقدار به سیستم عامل بازگردانده می شود.
در C++، main () معمولاً یک مقدار int به سیستم عامل می دهد. در نتیجه، عبارت return 0 باید در انتهای main () بیاید. مقادیر بازگشتی 0 و غیر صفر به ترتیب نشان دهنده موفقیت و شکست است.
{ شروع یک بلوک کد را نشان می دهد و } پایان آن را نشان می دهد.
هنگامی که نرم افزار شما توسط کامپیوتر اجرا می شود، سیستم عامل این تابع را فراخوانی می کند.
بخش بدنه
خروجی کاراکتر با مخفف cout نامیده میشود، که هر چیزی را که بین براکتهای << قرار دارد نشان میدهد.
هنگامی که با کلمه کلیدی cout ترکیب می شود، نمادهای << می توانند مانند توابع عمل کنند.
به برنامه دستور داده شده که با استفاده از کلمه کلیدی return مقداری را به تابع int main برگرداند.
مؤلفه سیستم عاملی که این برنامه کاربردی را شروع کرد، پس از دستور بازگشت، کنترل اجرا را دوباره به دست میآورد.
اجرای کد در این مرحله متوقف می شود.
نظرات
کامپایلر سه خط اول برنامه فوق را نادیده می گیرد زیرا آنها کامنت هستند. یک برنامه حاوی نظراتی برای خوانایی بیشتر است.
اگر یک نظر به اندازه کافی کوچک باشد که در یک خط قرار گیرد، قبل از آن یک دنباله اسلش دوتایی در خط اولیه برنامه وجود دارد.
اگر یک نظر دارای چندین خط باشد، آنها با کاراکترهای /* و */ از هم جدا می شوند.
ویژگی های C++
- برای بهبود مدیریت حافظه، می توانید از اپراتورهای جدید و حذف C++ برای تخصیص پویا حافظه در حین اجرای برنامه استفاده کنید.
- مفاهیم برجسته OOP مانند Abstraction، Inheritance، Encapsulation و Inheritance را می توان در برنامه های C++ استفاده کرد زیرا C++ ویژگی های برنامه نویسی شی گرا را ارائه می دهد. این ویژگی ها باعث توسعه می شود کد C ++ بسیار ساده تر
- از آنجایی که اکثر کامپایلرهای C++ سازگار با ANSI هستند، C++ قابل حمل است زیرا برنامه های نوشته شده برای یک سیستم عامل ممکن است بدون تغییر در سیستم عامل دیگر اجرا شوند.
- در C++، ما توابعی داریم که تجزیه یک موضوع را به تکه های کد قابل مدیریت ساده تر می کند و برنامه را به گونه ای سازماندهی می کند که خوانایی و قابلیت استفاده مجدد را افزایش می دهد.
- تخصیص حافظه پویا توسط C++ پشتیبانی می شود. حافظه اختصاص داده شده همیشه می تواند آزاد شود. علاوه بر C++، این زبان استراتژی های مدیریت حافظه پویا را نیز ارائه می دهد.
- از آنجایی که زمان کامپایل و اجرای آن کوتاه است، C++ زبان سریعی است. همچنین مجموعه عظیمی از فرمتهای داده، توابع و اپراتورهای مختلف را فراهم میکند.
- وقتی صحبت از C++ می شود، پلتفرم ها متفاوت هستند. با این اوصاف، برنامه های C++ می توانند بر روی چندین کامپیوتر بدون هیچ تغییری اجرا شوند.
برنامه C++ کامل شد
در اینجا یک برنامه ساده ++C وجود دارد که به شما امکان می دهد دو عدد را اضافه کنید و ساختار آنها را کاملا درک کنید.
پاسخ دهید